Ένας τόπος ξεχωριστός, μυστικιστικός, ευλογημένος, γεμάτος φυσικές ομορφιές και πολιτισμό, που αιώνες τώρα, συνεχίζει να ανθίζει και να γοητεύει κάθε επισκέπτη, που χωρίς να το αντιλαμβάνεται, μυείται στο Κάλλος, την Αρμονία, αλλά και στο Όνειρο που μπροστά του γίνεται πραγματικότητα. Ο τόπος του είναι αυθεντικός και αυτή είναι η μαγεία της αναζήτησης, του κάθε οδοιπόρου που θα επισκεφθεί το Ναύπλιο.
Ο γιος του Ποσειδώνα, ο Ναύπλιος, το έχτισε δίνοντας το όνομά του και η μνήμη αυτή ήταν ο πρώτος κρίκος στη μεγάλη πολιτιστική αλυσίδα της Ιστορίας του, που δεν φτάνουν τα 850 σκαλοπάτια του Κάστρου του Παλαμηδίου για να την μετρήσουν.
Η «Νάπολη της Ανατολής» όπως το ονόμασαν οι Ενετοί θαλασσοκράτες, άπλωσε τις ρίζες της, με σεβασμό στην ιστορικότητά του και το σημερινό Ναύπλιο, πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδος το 1828, με την άφιξη του Καποδίστρια, εξακολουθεί να κοσμείται με όλα τα παραδοσιακά του στοιχεία, ανέγγιχτα από το χρόνο.
Χειμώνα-καλοκαίρι, το σεργιάνι στα γραφικά δρομάκια του Ψαρομαχαλά, στην Πλατεία Συντάγματος που δείχνει ανέγγιχτη από τα χρόνια, αλλά και οι βόλτες στις κοντινές ακρογιαλιές του και τις περίφημες αμμουδιές που αποτελούν μόνιμη απόλαυση για όλες τις ανθρώπινες αισθήσεις.
Είναι τόσα πολλά, είναι τόσο ωραία όλα τα αξιοθέατα στο Ναύπλιο, που δεν μπορεί κανείς παρά να ξαναγυρίσει για να συνεχίσει να ζει το γοητευτικό όνειρο που το Ανάπλι του προσφέρει, μέσα από τους στενούς και φαρδείς του δρόμους, τις μεγάλες-παλιές και μικρές-καινούργιες πλατείες, τις Οθωμανικές Κρήνες που στολίζουν τα ενετικά, τα νεοκλασικά και τα καινούργια του κτίρια, όλα γοητευτικά αρχιτεκτονικά κοσμήματα.
Πρωταγωνίστρια η Πόλη του Ναυπλίου στη θέα, ατενίζει τον Αργολικό Κόλπο και τα βουνά της Ανατολικής Πελοποννήσου, ενώ οι μυρωδιές από τα νυχτολούλουδα συνοδεύουν κάθε επισκέπτη στο νυχτερινό γεμάτο ζωή σεργιάνι στα σοκάκια, προσφέροντάς του έναν ανεπανάληπτο ερωτισμό για την Ωραία Πόλη που τον έχει στιγματίσει! Πριν ακόμα φύγεις από το Ναύπλιο, ξέρεις πως γρήγορα θα ξαναγυρίσεις.
Αξιοθεατα Μπουρτζι
Το σημείο αναφοράς της πόλης, το Μπούρτζι, συνεχίζει να κρατά ζωντανούς τους θρύλους, πολυφωτισμένη παρουσία στον Αργολικό Κόλπο, χτισμένο πάνω στο μικρό νησάκι των Αγίων Θεοδώρων.
Το επιθαλάσσιο φρούριο, που έμεινε γνωστό με την τουρκική ονομασία Μπούρτζι, δηλαδή πύργος, αποτελεί σήμα κατατεθέν του Ναυπλίου. Αρχικά στο νησάκι που βρίσκεται στο μέσο του λιμανιού, υπήρχε βυζαντινός ναός αφιερωμένος στον Άγιο Θεόδωρο. Οι Ενετοί αντιλαμβανόμενοι τη στρατηγική του θέση έχτισαν το 1473, εκεί έναν πύργο. Το σχέδιο είχε αναλάβει ο Ιταλός αρχιτέκτοντας Αντόνιο Γκαμπέλο και το ολοκλήρωσε ο μηχανικός Μπρανκαλεόνε.
Το κέντρο του φρουρίου καταλαμβάνει ένας πύργος σε σχήμα ακανόνιστου εξαγώνου, με σκεπαστές κανονιοστοιχίες. Εσωτερικά είναι τριώροφος και η επικοινωνία μεταξύ των ορόφων γινόταν με κινητές σκάλες για λόγους ασφαλείας. Την ανάγκη υδροδότησης κάλυπτε μια μεγάλη κυκλική δεξαμενή που βρισκόταν στον υπόγειο του πύργου. Οι είσοδοι βρίσκονταν βόρεια και νότια. Βορειανατολικά είχε διαμορφωθεί μικρός όρμος για την ασφαλέστερη πρόσβαση στο φρούριο. Μεταξύ του επιθαλάσσιου φρουρίου και του λιμενοβραχίονα υπήρχε στενή δίοδος που έκλεινε με αλυσίδα, για την ασφάλεια του λιμανιού από εχθρικά πλοία.
Το Μπούρτζι υπέστη αρκετές τροποποιήσεις και επισκευές σε διάφορες εποχές. Οι Τούρκοι το περιέβαλαν με την πορπορέλα, ένα υποθαλάσσιο φράγμα από πέτρες. Το 18o αιώνα, οι Βενετοί ανύψωσαν τον κεντρικό πύργο και όλο το νησάκι καλύφθηκε με οχυρώσεις. Στην Ελληνική Επανάσταση ήταν γνωστό ως Καστέλι ή Θαλασσόπυργος. Εδώ βρήκε καταφύγιο το 1826, η ελληνική κυβέρνηση όταν το επαναστατημένο έθνος βρισκόταν σε εμφύλιο.
Το Μπούρτζι λειτούργησε ως φρούριο μέχρι το 1865, κατόπιν αποτελούσε τόπο διαμονής των δημίων που πραγματοποιούσαν τις εκτελέσεις των θανατοποινιτών των φυλακών του Παλαμηδιού. Το 1935 μετατράπηκε σε ξενοδοχείο. Σήμερα, μπορείτε να το επισκεφθείτε με καραβάκι από την προκυμαία του Ναυπλίου.
Παλαμιδι
Το φρούριο του Παλαμηδίου αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα της βενετσιάνικης οχυρωματικής αρχιτεκτονικής και διατηρείται σε άριστη κατάσταση, ενώ ο λόφος οφείλει το όνομα του στον ομηρικό ήρωα Παλαμήδη.
Μέχρι τα χρόνια της Β΄ Ενετοκρατίας δεν φαίνεται να έχει οχυρωθεί συστηματικά, η ουσιαστική κατασκευή του φρουρίου πραγματοποιήθηκε επί ημερών Αυγουστίνου Σαγρέδου, μεταξύ 1711-1714. Η πρωτοβουλία του Βενετσιάνου Γενικού Προβλέπτη κατέστησε την οχύρωση του φρουρίου πραγματικό επίτευγμα τόσο κατασκευαστικά όσο και οχυρωματικά. Οι δύο μηχανικοί, Ζιαξίχ και Λασάλ, σχεδίασαν το φρούριο σαν ένα σύνολο αλληλοϋποστηριζόμενων και αλληλοπροσβαλλόμενων προμαχώνων, οι οποίοι συνδέονται μεταξύ τους με τείχη και αναπτύσσονται από Δυτικά προς Ανατολικά. Αυτό εξασφάλιζε αυτοτέλεια σε κάθε προμαχώνα, επιτρέποντας την προάσπιση του κάστρου ακόμα και αν κάποιος από αυτούς καταλαμβανόταν.
Κεντρικός προμαχώνας και αρτιότερα εξοπλισμένος ο «Άγιος Ανδρέας» με το ομώνυμο εκκλησάκι. Στα βόρεια οι προμαχώνες «Λεωνίδας» και «Μιλτιάδης», βορειοδυτικά ο «Ρομπέρ», νότια ο «Θεμιστοκλής» και ανατολικά ο «Αχιλλέας». Στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας ολοκληρώθηκε ο «Επαμεινώνδας» ενώ ένας ακόμα ο «Φωκίων» κατασκευάστηκε αποκλειστικά από τους Τούρκους, οι οποίοι δεν επέτρεπαν σε Χριστιανούς να εισέλθουν στο φρούριο.
Το Παλαμήδι εκτός από σπουδαίο φρούριο έχει υπάρξει και τόπος φυλακών. Κατά τη διάρκεια της Αντιβασιλείας (1833) στον προμαχώνα «Μιλτιάδη» φυλακίστηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, για «εσχάτη προδοσία». Ενώ γύρω από το 1840 έως και το 1926 ο ίδιος προμαχώνας μετατράπηκε στην πιο σκληρή φυλακή βαρυποινίτων. Δεύτερη φυλακή υπήρχε και στον προμαχώνα του Αγίου Ανδρέα, όπου όμως επικρατούσαν σχετικά καλύτερες συνθήκες.
Από το Παλαμήδι ξεκίνησε η απελευθέρωση της πόλης από τους Τούρκους. Τη νύχτα της 29ης Νοεμβρίου του 1822, μια ομάδα Ελλήνων με αρχηγό τον Στάικο Σταϊκόπουλο κατέλαβε με αιφνιδιασμό το Παλαμήδι. Ο πρώτος που πάτησε το πόδι του στο φρούριο ήταν ο Δημήτριος Μοσχονησιώτης, εισβάλοντας από τον προμαχώνα «Αχιλλέα». Το μεσημέρι της 30ης Νοεμβρίου, στον ερειπωμένο εκκλησάκι των Βενετών, αφιερωμένο στον Άγιο Γεράρδο, τελέστηκε δοξολογία και ο ναΐσκος αφιερώθηκε έκτοτε στη μνήμη του αποστόλου Ανδρέα, διότι η μνήμη του τιμάται την 30η Νοεμβρίου, ημέρα κατά την οποία η πόλη έγινε ελληνική. Έκτοτε και κάθε χρόνο την ημέρα αυτή, γιορτάζεται πανηγυρικά η απελευθέρωση της πόλης με δοξολογία στο ιστορικό αυτό εκκλησάκι.
Σήμερα η πρόσβαση στο φρούριο είναι δυνατή είτε με αυτοκίνητο από την ανατολική του πύλη, είτε από τα γνωστά «Σκαλιά» που βρίσκονται στη δυτική πλευρά του, ανατολικά του προμαχώνα Γκριμάνι. Η παράδοση θέλει τα «Σκαλιά» να φτάνουν τα 999 με το χιλιοστό να καταστρέφεται από το άλογο του Κολοκοτρώνη. Στην πραγματικότητα έχει λιγότερα σκαλοπάτια και κατασκευάστηκε επί Όθωνα από κατάδικους που ήταν φυλακισμένοι στο Παλαμήδι. Όπως και να έχει από εδώ η θέα προς του Κάστρο της Ακροναυπλίας είναι εξαιρετική. Σήμερα μπορεί κανείς να θαυμάσει μεταξύ άλλων τους επιβλητικούς προμαχώνες, το ιστορικό εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα και τις εντυπωσιακές δεξαμενές που ακόμη και σήμερα συλλέγουν το βρόχινο νερό του λόφου.
Πολεμικο μουσειο
Το Πολεμικό Μουσείο στεγάζεται σε διώροφο νεοκλασικό κτίριο όπου λειτούργησε μεταξύ 1828-1834, η πρώτη Σχολή Ευελπίδων της Ελλάδας ή αλλιώς το Κεντρικόν Πολεμικόν Σχολείον, ιδρυτής της υπήρξε ο Ιωάννης Καποδίστριας, και στόχος της σχολής ήταν να στελεχωθεί ο στρατός με άνδρες ικανής μόρφωσης. Το κτήριο της Σχολής Ευελπίδων αναπαλαιώθηκε και από το 1988 στεγάζει το Πολεμικό Μουσείο, παράρτημα του Πολεμικού Μουσείου της Αθήνας.
Στο μουσείο εκτίθεται πολεμικό υλικό διαφόρων εποχών και προτομή του Καποδίστρια. Η προσφορά των κατοίκων της Αργολίδας σε υλικό, συμπληρώνει την ιστορία της Σχολής Ευελπίδων και τη Νεότερη Στρατιωτική Ιστορία, από την Επανάσταση του 1821 μέχρι την Απελευθέρωση της Κατοχής το 1944, που η διαδρομή της εκτίθεται στο Πολεμικό Μουσείο. Το μουσείο εμπλουτίζεται με ένα εξαιρετικό φωτογραφικό αρχείο, αφιερωμένο στο Β΄ Παγκίσμιο Πόλεμο. Στα εκθέματα περιλαμβάνονται έργα τέχνης και χειροτεχνίας της ελληνικής επανάστασης του 1821.
Στον πρώτο όροφο εκτίθενται κειμήλια από την ιστορική πορεία της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, αλλά και εκθέματα (χαλκογραφίες, όπλα, φορεσιές και πίνακες ζωγραφικής) από την Ελληνική Επανάσταση, τον Μακεδονικό αγώνα, τους Βαλκανικούς Πολέμους και τη συμμετοχή της Ελλάδας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο δεύτερο όροφο του μουσείου εκτίθενται φωτογραφίες, όπλα, χάρτες και άλλα αντικείμενα από την εκστρατεία των Ελλήνων στην Μικρά Ασία, τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο το 1940-1941, τη Γερμανική Εισβολή το 1941, την Κατοχή και την Απελευθέρωση το 1944.
Παραλιες
Καραθώνα
Τεράστια αμμουδερή παραλία με ρηχά κοντά στην πόλη. Έχει εύκολη πρόσβαση, άνετο πάρκινγκ και γι'αυτό είναι διάσημη και πολυσύχναστη. Απέχει 4 χλμ από το Ναύπλιο
Πλακα δρεπανου
Μεγάλη, οικογενειακή παραλία με καφετέριες. Έξω έχει άμμο και μέσα στο νερό άμμο και πλάκες από τις οποίες πήρε και το όνομά της. Απέχει περίπου 10 λεπτά με το αυτοκίνητο από το Ναύπλιο.
.jpg)
Αρβανιτιά
Δημοφιλής παραλία που απλώνεται κάτω από το Παλαμήδι. Είναι μικρή, με πέτρες και βράχια, καθαρά νερά, ομπρέλες και ξαπλώστρες και καφετέρια. Θα φτάσετε με τα πόδια αφού είναι μέσα στην πόλη.
βιντεο
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου